Δέσμευση ή υπόσχεση;
Στις επιστήμες κάνουμε υποθέσεις. Οι υποθέσεις είναι σκέψεις μέχρι να αρχίσει να μπαίνει το νερό στο αυλάκι και να έχουμε μια θεωρία. Αφού η θεωρία διπλό τριπλό τσεκαριστεί θεωρείται επιστημονικό δεδομένο. Βέβαια κάθε θεωρία έχει τα όρια μέσα στα οποία ισχύει. Έτσι καλό είναι να λέμε πάντα πότε ισχύει αυτό που λέμε και πότε δεν ισχύει και τι δεν ξέρουμε και τι είναι προς διερεύνηση.
Αυτά μάλλον είναι ωραία στην επιστήμη της Φυσικής που έχει και κάποιες χιλιάδες χρόνια ύπαρξης.
Θα μπορούσε ο διαχωρισμός υπόθεση,θεωρία και δεδομένα να γίνει και σε άλλες επιστήμες όπως τα οικονομικά;
Το ξακουστό Κινισιανό μοντέλο εφαρμόζεται σε οικονομίες που μπορούν να κόψουν χρήμα για να κινήσουν την οικονομία τους όποτε χρειαστεί. Αυτό όμως σε οικονομίες όπως στην ευρωπαϊκή οικονομική ένωση δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν μια χώρα χρεοκοπεί.
Οπότε το μοντέλο αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί, όμως ακόμα και οικονομολόγοι φερόμενοι σαν ειδήμονες αλλά και άλλοι αναλυτές και πολιτικοί πίστευαν ότι έχουν την μαγική λύση μέσα από το Κινισιανό μοντέλο για να σωθούν κάποιες χώρες.
Στο παράδειγμα της Ελλάδας, αυτός ο τρόπος σκέψης οδήγησε στα κάπιταλ κοντρόλς με τις συνέπειες που έχουμε ακόμα.
Δηλαδή καταφέραμε ουσιαστικά ένα σχεδόν διπλό νόμισμα, σε μια χώρα που συμμετέχει σε μια οικονομική ένωση.
Η σιγουριά των πολιτικών, που ήταν απόλυτα σίγουροι, χαρακτηρίστηκε ως αυταπάτη και η ζωή συνεχίστηκε.
Το δίλλημα αλήθεια ή ψέματα είναι ένα ψευδό δίλλημα.
Αν έχεις κάποιον και σου πεί την αλήθεια, ότι θέλει θα σε βασανίζει για χρόνια για το καλό σου, και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, θα προτιμήσεις τον άλλο που θα σου πεί κάτι καλύτερο.
Πάντα σημασία έχει η κοινωνική πολιτική, αλλά η κοινωνική πολιτική γίνεται μόνο με φόρους και προτεραιότητες.
Το δίλλημα λοιπόν δεν είναι αλήθεια ή ψέμματα. Είναι θέμα εμπιστοσύνης. Και η εμπιστοσύνη είναι σημαντική για το πολίτευμα.
Θυμάμαι έναν κύριο να λέει εκπροσωπώντας την Ελληνική κυβέρνηση: "δεν θα υπάρξουν κάπιταλ κοντρόλς κατηγορηματικά".
Τι κι αν ήταν σίγουρος όταν το έλεγε; τελικά έγιναν.
Και προφανώς αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καμία νομική ευθύνη μέχρι ώρας.
Και μάλιστα μετά δεν είχε καμία πολιτική ευθύνη αφού ξεπλήθηκαν οι ευθύνες μέσα από τις εκλογές.
Αλλά μπορούμε να αφήσουμε και την Ελλάδα για λίγο, πόσες φορές ακούσαμε πράγματα που δεν ίσχυαν κατά την διάρκεια των εκλογών για το Brexit.
Εκεί δημιουργήθηκε ένα κίνημα Brexit Justice, μια ομάδα fact checking παράλληλα για να ξεχωρίσουν αν το μήλο πέφτει προς τα κάτω ή προς τα πάνω.
Νομίζω ότι η λέξη πολιτική ευθύνη είναι κάτι αόριστο όσο δεν έχει νομική υπόσταση.
Τι σημαίνει ότι δεν ξαναβγήκες ή ότι ξαναβγήκες;
Η ψηφοφορία φαίνεται να αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς σαν κριτήριο για όλες τις ευθύνες τους, που αυτοί για κάποιον λόγο τις ονομάζουν πολιτικές.
Οτι σε ψηφίσαμε και μπορεί να σε ξαναψηφίσουμε δεν είναι άφεση αμαρτιών, μπορεί ο αντίπαλος σου να είναι χειρότερος, ανάλγητος,ψοροπερήφανος ξερόλας, δεν σημαίνει ότι ξεπλένεσαι όταν δεν έχουμε άλλη λύση, η άφεση αμαρτιών θα υπάρξει ...όταν επιστρέψεις τα μισθά!
Η πολιτική ευθύνη πρέπει να αποκτήσει νομική υπόσταση.
Όπως οι νόμοι της φύσης, δράση και αντίδραση.
Αλλιώς Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει. Εδώ χρειαζόμαστε το Γιάννη και τον ΑντιΓιάννη που δεν είναι άλλος από τον έλεγχο.
Μπορείς να υποσχεθείς προεκλογικά ότι θές, καταλαβαίνουμε τις καλές σου προθέσεις και τις υποθέσεις που έχεις κάνει μέσα στο μυαλό σου.
Όμως αν δεσμευτείς για κάτι συγκεκριμένο, πρέπει να υποστείς έλεγχο και αν δεν συντρέχουν σοβαροί λόγοι που δεν τα κατάφερες, να επιστρέφεις «τα μισθά».
Ναι μάγκα μου δεσμεύτηκες;
Κατάθεσε την δέσμευση σου, στο ανώτατο δικαστήριο, κατάθεσε το πρόγραμμα σου στο ανώτατο όργανο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κάνε διάκριση της πρόθεσης από την δέσμευση, γιατί για ότι δεσμευθείς και δεν το κάνεις, θα κληθείς να ξεπληρώσεις.
Εσύ που εξελέγεις και όσους εσύ διόρισες και εμπλέκονται στις ανεκλήρωτες δεσμεύσεις, κατέλαβαν θέσεις με δόλο ή αν όχι με δόλο, με αθέμιτο μέσο.
Το αθέμιτο μέσο αποτελεί αθέμιτο ανταγωνισμό και αποτελεί διασπορά ψευδών ειδήσεων παράλληλα, που μάλιστα οδήγησαν στην ανάληψη κρατικών αξιωμάτων δηλαδή στην ουσία σε απιστία.
Δεν σου ζητάμε πολλά, αλλά μάλλον μόνο τους μισθούς σου πίσω, των δικών σου και αυτών που διόρισες.